Net hersteld van vele keelontstekingen en het verwijderen van mijn keelamandelen viel ik in 2013 met mijn neus in de boter, maar de kers op de taart kwam begin 2014

Uitstrijkje

Ter gelegenheid van mijn 35e verjaardag mocht ik een uitstrijkje laten maken en de uitslag hiervan bleek niet goed. Ik had als uitslag PAP 3B (meerdere afwijkende cellen te zien). Niet dramatisch, niet onoverkomelijk en goed te behandelen, maar hé, ik schrok er toch best wel even van. 

Na wat rondspeuren op google lijkt het net of iedereen weleens een fout uitstrijkje gehad heeft ,dus ik verman mezelf, zeg tegen mezelf dat er wel ergere dingen zijn en onderga de lisexcisie (hierbij wordt een oppervlakkig stukje Wessel van de baarmoederhals weggenomen). 

Melanoom

Toevallig had ik ongeveer tegelijkertijd een moedervlek onder op mijn scheenbeen weg laten halen welke me al wat langer in de weg zat en waarvan ik soms dacht dat ik er wat steekjes in voelde. Nu wilde de chirurg deze moedervlek aanvankelijk niet verwijderen omdat de locatie zo'n rotplek was om te genezen. Ik heb echt zelf moeten aandringen en klachten moeten aandikken om het ding verwijderd te krijgen. 

Potdorie, ik kreeg de uitslag en dit bleek een melanoom (agressieve vorm van huidkanker) te zijn. Het melanoom bleek een Breslov dikte van 0,9 mm te hebben. Heel plastisch gezien komt de Breslov dikte erop neer dat hoe dikker hoe slechter de prognose. 0,9 mm is een dun melanoom met goede prognose. Omdat het een melanoom betrof moest er wel een re-excisie gedaan worden. Dit betekent dat er nog een extra stuk huid om het melanoom verwijderd moet worden. 

Niet echt handig onder op een scheenbeen kan ik je vertellen. De eerste keer nadat de hechtingen verwijderd waren en ik met mijn hondje Basje een ronde ging lopen plopte het litteken ook direct open en zat ik met een gapend gat in mijn been.

Het gat werd opnieuw gehecht en ik moest toch maar even wat langer rust houden zodat het goed kon genezen.

Nu moet je weten dat mijn nichtje overleden is aan melanoom op jonge leeftijd. Zij had de pech dat er direct bij diagnose uitzaaiingen geconstateerd waren en haar melanoom dus van een andere orde was, maar toch merkte ik dat het er bij mij best een beetje inhakte om een melanoom te hebben tegelijkertijd met baarmoederproblemen.

Ondertussen bleek ook uit het uitstrijkje dat ik na de lisexcisie kreeg dat mijn baarmoederproblemen nog niet verholpen waren.

Ik baalde en stevig ook. Ik lag met mijn been omhoog toen Noor 3 jaar werd in september. Eigenlijk wilde ik haar verjaardag maar klein vieren, maar mijn gasten zeiden dat ik gewoon kon blijven zitten en dat zij alles zouden doen. Weer ging ik emotioneel over mijn grens heen, want ik wilde rust en voelde me ook psychisch niet goed, maar ik wilde geen zeikerd zijn en dus zat ik op de bank terwijl ik een huis vol visite had. 

Toen ik een keer uitte aan een vriendin dat ik mezelf toch wel zorgen maakte over mijn lichaam, zei ze dat het jammer was dat de term kanker-light niet bestond, want dat melanoom was maar een beetje slecht en dat gedoe met de baarmoeder was zo veelvoorkomend en zo goed te behandelen dat je het kon vergelijken met een soort griep (dat laatste ging ik zo zien nadat de term kanker light gevallen was. 

Ik sprak mezelf streng toe en ondanks dat ik mezelf nog steeds niet goed voelde pakte ik alles weer op. want ik wilde absoluut geen aansteller zijn of gevonden worden. Hard zijn, relativeren en doorgaan dat was wat ik deed. 

Uitzaaiing

Eind december 2013 ga ik met vriendinnen naar de sauna en dan wil je natuurlijk extra goed onthaard zijn. Bij het ontharen van mijn rechteroksel voel ik ineens een enorme bult die wel zo groot lijkt als een duivenei. Wat is dit nu toch weer vraag ik mezelf af, maar ik heb echt geen zin in weer gedoe, dus ik besluit die bult maar even te negeren en eerst een gezellige kerstvakantie te gaan hebben.

Begin januari blijkt het ei er nog steeds te zitten en ik besluit toch maar even naar de huisarts te gaan. Ik zie mezelf weer aankomen bij de huisarts. In mijn beleving zit ik er tegenwoordig wel erg vaak en ik de angst bekruipt me dat hij me een zeikerd begint te vinden. 

De huisarts stuurt me echter direct door naar het ziekenhuis om een echo van de bult te gaan laten maken. 

Samen met Ronald ben ik in het ziekenhuis voor een echo. Ik vergeet het gezicht van de arts daar nooit meer en weet dan direct dat het echt niet goed is. Ze vertelt me dat er nu geen punctie genomen gaat worden, maar dat ik doorgestuurd wordt naar een oncoloog om alles eens even grondig te onderzoeken. 

Ze keek me aan alsof ik dood zou gaan. Ik dacht toen alleen maar: "zie je nu wel dat ik mezelf niet aanstel, ik zei toch dat ik mezelf niet goed voelde en dat er iets in mijn lijf zat wat er niet hoorde". 

Toevallig had ik een tijdje geleden gezegd tegen Ronald dat ik dacht dat ik 'echte' kanker had. 

Nadat ik bij de oncoloog geweest was, begon de zoektocht naar de oorzaak van de bult in mijn oksel. Een MRI-scan, CT-scan, bloedonderzoeken, PET-scan en puncties. Het was al snel duidelijk dat deze bult een enorme uitzaaiing betrof, maar waarvan was deze uitzaaiing? 

Borstkanker

Aanvankelijk dacht men dat het een uitzaaiing van mijn (kanker-light) melanoom was en dat is natuurlijk niet gunstig. Een melanoom op je linkeronderbeen en een uitzaaiing in je rechteroksel. Tsja dan is 1 +1 natuurlijk 2 en kun je bijna een kist gaan uitzoeken. 

Echter, onderzoeken wezen uit dat het geen uitzaaiingen van een melanoom waren. Dat ik kanker had, dat was duidelijk, maar ondanks de vele onderzoeken is er tot op de dag van vandaag geen primaire tumor in mijn lichaam gevonden. 

Op dat moment realiseerde ik me het niet zo, maar dat is natuurlijk hartstikke onzeker. Ik dacht toen nog dat chemo, chemo was en wist niet dat er voor elke kankersoort andere soort chemo's zijn en zelfs verschillende chemo's voor dezelfde kankersoort. Ik dacht: "gooi er maar chemo in dan komt het wel goed". 

Omdat de bult in mijn rechteroksel zat, en een aantal kankersoorten uitgesloten waren, was het meest waarschijnlijke dat we te maken hadden met borstkanker. De uitzaaiing had de kenmerken van een triple negatieve tumor. 

Iets wat je niet moet doen is gaan googelen. Dat wist ik natuurlijk, maar uiteraard ging ik wel googelen op tumor onbekend en daarna op triple negatieve borstkanker. Geen aanradertje wanneer je eigenlijk van plan bent om positief te blijven. 

Behandelplan

Ik zou voor borstkanker behandeld gaan worden en in de eerste instantie werd gesproken over amputatie van mijn beide borsten, daarna chemo en dan bestralingen. Nou ja, als dat nodig is om mijn kinderen op te kunnen zien groeien, dan hupsakee eraf met die dingen. 

Echter, omdat mijn situatie niet echt gangbaar was en binnen geijkte protocollen zou gaan vallen werd ik nog eens besproken binnen een multidisciplinair overleg. 

Naar aanleiding van dit overleg kreeg ik een andere chirurg en een ander behandelplan. 

Ik zou eerst 6 chemo's krijgen (TAC), daarna een okselkliertoilet (verwijderen van lymfeklieren in de oksel) en daarna bestraling. Mijn borsten bleven dus voorlopig zitten, want er was tenslotte ook niets kwaadaardigs te zien in mijn borsten. 

Nou vooruit opschieten dan maar en zo snel mogelijk aan die chemo.