De pup is een soort spiegel
Dolgelukkig zijn we met Nala, onze pup van inmiddels bijna 4 maanden.
Net als met een relatie en het hebben van kinderen, maak je jezelf vooraf een voorstelling van hoe het zal gaan zijn met zo'n kleine pup in huis.
En net zoals met een relatie of het hebben van kinderen, merk je al snel dat het vaak net even anders gaat dan je jezelf had voorgesteld.
Niet minder leuk, maar anders want zo'n pup die doet niet alles hoe jij hoopt dat hij het gaat doen. Die pup doet wat hij doet en dat was even schakelen.
Ik had mezelf namelijk voorgesteld dat Nala het hartstikke leuk zou vinden buiten. Ik zag haar al spelen met andere honden en buiten op ontdekkingstocht gaan.
Nala voldoet niet aan die verwachting want tot nu toe vindt ze alles buiten de deur best spannend en eng. Ze blaft naar andere honden, mensen, kliko's en lantaarnpalen. Ze vindt het niet leuk als een hond op haar afkomt en wil dan het liefste zo snel mogelijk met haar staart tussen haar poten wegvluchten. Oja en had ik al gezegd dat ze ook alleen buiten wil zijn als het licht is.
Ik kan nog zo graag een heerlijk rondje willen gaan lopen buiten. Wanneer Nala geen zin heeft dan gaat ze op haar gat zitten en blijft ze op haar gat zitten.
Haar los laten lopen is ook nog geen optie, want wanneer ze een hond ergens hard hoort blaffen of er een helikopter over vliegt dan peert ze hem als ze de kans krijgt.
Wat ze niet volgens het boekje doet triggerde mij. Ik werd direct geconfronteerd met mijn eigen beperkende gedachten. Gedachten die ook weleens de kop op steken wanneer ik denk dat andermans kinderen het wel allemaal doen volgens het boekje en die van ons niet.
Dat ik dit zo snel in de gaten heb, zeg overigens wel dat ik mezelf gelukkig wel wat heb ontwikkeld.
Wat zijn die beperkende gedachten van mij dan?
Nou dat ik tegen mezelf zeg:
- Wij doen iets niet goed
- De mensen zullen wel denken......
- Er is iets mis met Nala
En wat doe ik vervolgens dan, precies volgens mijn oude patronen?
- Ik zoek mezelf suf op internet en in boekjes wat we kunnen doen om dit zo snel mogelijk te herstellen en van Nala een sociale hond op straat te maken zodat ze zich 'volgens het boekje' gedraagt.
- Ik excuseer me tegen de mensen die ik tegen kom met of zonder hond. Serieus, ik voel me lullig tegenover anderen over het gedrag van mijn pup. Net als dat ik vroeger excuses aanbood als er een kind krijste in de kinderwagen omdat dit niet het gewenste gedrag is.
- Ik ga doemdenken en denk dat het nooit meer goed komt met Nala.
- Ik kijk jaloers naar foto's van de andere pups uit het nest van Nala die, zoals het lijkt, wel allemaal al loslopen.
Laatst werd er vanuit de puppycursus een puppy speelmoment georganiseerd. Noor en ik vol goede moed daarheen gegaan want dit was hét moment voor Nala om sociaal te leren zijn naar andere pups. In het begin ging het best oké. Noor en ik kregen hoop dat het goed zou komen. De staart kwam tussen haar poten uit , ze was nieuwsgierig naar andere pups en het leek er zelfs even op alsof ze aan het spelen was.
Tot het moment dat er 35 pups in die wei waren en ze meerdere malen langs diverse kanten besprongen werd.
Ze vluchtte en wilde weg. Wij bleven, want we waren er tenslotte nog maar net. Daarnaast zou ze er wel aan wennen.
Met een zekere afgunst keek ik naar de pups die wél achter elkaar aanrenden en volop aan het spelen waren. Eigenlijk zag ik in eerste instantie alleen de pups die het perfect deden (oog voor andere dominante of angstige pups had ik niet natuurlijk).
Nala ging er niet aan wennen en vond het helemaal niet leuk. Tien minuten voordat het moment officieel afgelopen was kreeg ik eindelijk een helder inzicht en zei tegen Noor: "kom op we zijn weg hier".
Net of ik het leuk vind om ten eerste in een stampvolle kroeg te staan en ten tweede om ook nog eens ongewenst besprongen een aangeraakt te worden.
Waarom moet Nala dat wel leuk vinden en waarom dwingen wij haar om dit te doen? Dat doen we dus niet meer.
Waarom zou Nala eigenlijk helemaal aan alle eisen uit het boekje moeten voldoen? Ze past heel goed bij ons, misschien wel juist omdat ze niet alles volgens het boekje doet en dat is helemaal prima.
En had ik al verteld dat ze al hartstikke snel zindelijk was, niks sloopt, superlief is voor onze oude opa hond Basje en voor ons en dat ze dol is op kroelen.
Ze heeft mij weer eens even de spiegel voorgehouden dat niet alles hoeft te zijn volgens het boekje. Dat het belangrijk is om vooral oog te hebben voor wat wél goed gaat en dat de rest wel komt, of niet, en dat is ook oké.
Nala hoeft, net als wij, helemaal niet alles perfect te doen. We oefenen, we trainen en wat er in zit dat komt er dan echt wel uit, linksom of rechtsom, eigenlijk ook net als bij kinderen dus.