Eigenlijk merkte ik het al toen ik wakker werd; dit is geen beste dag.
Mijn benen voelen als pap en ik heb hoofdpijn. Ik bleef tot 7.00u in bed liggen, tot grote verwondering van mijn kinderen. Zij zijn gewend dat hoe laat of hoe vroeg ze ook opstaan, ik altijd al beneden ben.
Wanneer iedereen naar werk of school is, ga ik eerst de vloer doen. Gisteren had ik er de energie niet meer voor, maar met die vieze verhaarder in huis, moet het vandaag gebeuren. Oké, hoe vlieg ik het aan, zodat ik niet meteen om 9.00u mijn toch al weinige energie verspild heb.
Ik begin met stofzuigen en ga daarna zitten en drink een bak thee. Vervolgens ga ik dweilen en ga daarna weer zitten.
De zon schijnt, Nala (die vieze verhaarder), blijft me verlangend aankijken en wanneer ik niet direct reageer blijft ze me met haar neus aanstoten. Het is duidelijk, we moeten naar buiten.
We gaan naar buiten en wandelen in de zon langs het mooie Beekpad. Dit is genieten en we maken een extra lusje voordat we naar huis gaan.
Ik hou van de natuur, van de geluiden, de stilte en als dan de zon ook nog schijnt is het echt een cadeautje.
Echter, bij thuiskomst ben ik echt heel moe. Het is 13.00u en mijn benen tintelen en voelen als pap. Mijn hoofd lijkt vol met watten te zitten en ik heb geen idee hoe ik deze dag nog enigszins zinvol door moet gaan komen.
Ik besluit het maar los te laten. Het is wat het is en alles wat nog wel lukt is mooi meegenomen.
Vanavond speelt NAC de eerste finalewedstrijd om te promoveren naar de eredivisie. De mannen gaan ze live aanmoedigen en Noor en ik vanuit de bank. Wanneer ze winnen, dan is dit alsnog een beste dag!
Reactie plaatsen
Reacties