Louise Hay, elke dag ben ik wel met haar bezig, al is het maar vijf minuten.
Tien jaar geleden, toen ik vanwege borstkanker mijn haren liet afscheren, hoorde ik voor de eerste keer over haar.
Ik was met de kapster in gesprek en ze zei me dat ze ooit een boek had gekregen dat ze aan mij wilde geven. Dit boek heet:
Je kunt je leven helen
Nog nooit had ik van haar gehoord, maar sindsdien is Louise mijn inspiratiebron. Ik las dit boek in één ruk uit en kocht ook meteen een cd van haar. Even heel kort door de bocht is ze bekend geworden door haar boeken over positief denken (inmiddels zijn er heel veel, hele jonge en hippe mensen die deze boodschap ook verkondigen, maar zij is voor mij dé grondlegger).
Elke dag las ik een stukje uit dit boek én in het begin van het kankertraject luisterde ik elke dag naar haar cd en ik merkte dat ik mij niet liet leiden door angst of onzekerheid. Wat ik leerde was dat het een onomkeerbaar feit was dat ik kanker had. Dus mezelf de vraag stellen: "waarom ik?" zou de kanker echt niet doen verdwijnen, evenmin zou boosheid de boel oplossen.
Positief denken lost de boel ook niet direct op, maar ik voelde mezelf wel een stuk beter. Het lukte me om mezelf gedurende het traject niet door angst te laten leiden, vertrouwen te blijven houden en dankbaar te zijn voor wat er wel was in plaats van verdrietig of boos om wat er niet was.
Als het leven je citroenen geeft, maak er dan limonade van
De kanker heb ik gelukkig overleefd, maar het is geen hosanna geworden in mijn leven wanneer je het allemaal vanaf een afstandje zou bekijken.
De uitdagingen op het gebied van gezondheid en andere levensgebieden zijn de afgelopen tien jaar gebleven. Ik word in mijn leven niet per sé met zoete limonade overgoten, maar heb eerder de citroenen op mijn bordje.
Het is wat het is. Het blijft alleen aan mij of ik zelf een zure citroen word of dat ik er iets van maak.
Ik kies ervoor om dat laatste te doen.
Dan hoor ik je al denken: "ja makkelijk lullen, maar soms is het leven gewoon kut". Ja dat klopt en dat mag ook. Ik vind het leven soms ook echt kut en het voelt soms echt als een enorme worsteling waarbij ik me afvraag of er nog licht komt aan het einde van de tunnel.
Maar dan pak ik de boeken (inmiddels heb ik ze bijna allemaal) van Louise Hay er weer bij en dan lees ik elke dag een stukje. Inmiddels heb ik de cd ingeruild voor YouTube en spotify en luister ik dagelijks naar een meditatie of haar affirmaties.
En weet je, dan gaat de zon weer schijnen, ongeacht de hoeveelheid citroenen op mijn bordje. Dan voel ik oprechte dankbaarheid voor wat ik wel heb in plaats van wat ik niet heb.
Uiteindelijk kan ik altijd de conclusie trekken dat er meer is wat ik wel heb, dan wat ik niet heb en dat maakt me dan weer een gelukkig mens.
Dus wanneer je bij jezelf merkt dat het glas wat vaker half leeg is dan half vol en wanneer je het lastig vind om het om te keren, probeer het eens.... luister eens naar wat ze zegt en wanneer je jezelf ervoor open kunt stellen dan voel je jezelf geheid beter.
Beloofd! 🩵
Reactie plaatsen
Reacties