Mijn eigen pad bewandelen

Sommigen zullen het zich herinneren dat ik een paar jaar geleden met regelmaat een stukje schreef over mijn leven. 

Over mijn ziekte(s), het proces, wat het met me deed of over andere dingen die mijn leven behelzen. 

Ik ben ermee gestopt. 

Niet omdat ik schrijven niet meer leuk vond, integendeel. 

Destijds ben ik puur vanuit mijn gevoel gestart met schrijven. Ik dacht er niet over na hoe een tekst eruit moest zien en of het er wel uit zag zoals een blog eruit moest zien. Ik schreef gewoon wat ik voelde.

Ik vond het leuk als mensen lieten weten dat ze zichzelf herkenden in mijn verhaaltjes en zag het als een groot compliment dat ze gelezen werden. 

Het aantal volgers en lezers nam gestaag toe en dus ook het aantal reacties. 

En toen kwam mijn brein of noem het mijn ego in actie. 

Omdat steeds meer mensen mij gingen volgen, dacht ik dat ik moest presteren en met een bepaalde frequentie moest schrijven. Ik legde mezelf een druk op en raakte mijn inspiratie steeds meer kwijt. Ik schreef niet meer over mijn gevoel maar dacht te moeten schrijven over wat mensen zouden willen lezen. 

Wat dat dan precies was, dat wist ik natuurlijk niet. 

Ik was niet meer met mijn schrijfproces, intuïtie en gevoel bezig, maar steeds meer met wat de ander van me zou kunnen verwachten. 

Daarnaast kreeg ik ook steeds meer reacties op mijn schrijfsels als : kanjer of bikkel. 

Op de één of andere manier trek ik die ook niet. Dat heeft niks te maken met degenen die mij zo noemen, maar alles met mijzelf. 

Let op wat er met mij gebeurt: Ik denk dan dat mensen denken dat ik schrijf om aandacht voor mijn situatie te krijgen en dat ik graag zielig gevonden wil worden en dus reacties als kanjer en bikkel wil horen, wat ik vervolgens niet wil. 

Ik word me steeds meer bewust van wat er in mijn hoofd omgaat en dat ik zo ontzettend veel bezig ben met wat anderen van me zouden kunnen denken of van me zouden kunnen verwachten. 

Het jammere is dat ik daar (onbewust) zo mee bezig ben, dat ik me door mijn eigen brein of ego laat blokkeren en ben gestopt met schrijven. 

Het schrijven heb ik weer opgepakt. Al een tijdje staat mijn website offline, maar schrijf ik regelmatig weer wat. In mijn hoofd moet hij er eigenlijk perfect uit zien en dat krijg ik dan weer niet voor elkaar, want wanneer ik mijn hoofd laat spreken is het nooit perfect.

Waarom en voor wie? Ik heb deze site in de eerste instantie aangemaakt 

Dus waar wacht ik op en waarom zou ik het niet delen? 

Mijn website gaat weer online. 

Mijn gekke en hardnekkige brein maan ik tot rust. 

Dit kan ik niet alleen, daar is het helaas te hardnekkig voor. Ik krijg hier hulp bij, dat is lastig maar ook heel fijn. 

Daarover later meer...